Ferhan abimiz yazmış 500 yıllık hikayeyi bir kitabında.

Sarı kırmızı güllerin süslediği bahçede Padişah sormuş Gül Baba'ya. "Dile benden ne dilersen ihtiyar! Konak mı isterdün? Sarayda mı yaşamayı isterdün? Sancak mı isterdün? Vezirlük mü? Söyle! Hakikat eyleyeyim rüyanı." Cevaplamış Gül Baba, "Sultanım, sancakta vezirlikte gözüm yoktur. Konak saray gerekmez bana. Buraya bir mektep, bir ilim irfan yuvasu inşa edilsün. Burada âlimler yetüşsün."

500 yıl sonra ilim irfan peşinde mektebe giren bazı çocuklar top peşinde koşturmaya başlamışlar. Okulun büyük avlusuna bakan sınıflarında öğlen idmanında atacakları golleri hayal eder olmuşlar. Fakat orası mektep, ilim irfan yuvası. Futbolun da ilmi irfanı var. Göksel abileri almış çocukları başlamış anlatmaya. Ayağa pas, 4-2-3-1, sonsuz topa sonsuz takip.

Hiç durmadan, sıkılmadan senede 400 idman. Ataköy'ün toprak sahalarından Stockholm'ün yemyeşil çimlerine, Çeliktepe Cengizhan Lisesi'nden Lise Dö Sen Benuğa'ya birbirinden güzel maçlar.

Zamanla mezun olmuş çocuklar ilim irfan yuvasından. Çoluğa çocuğa karışmışlar meetingden meetinge koşmuşlar. Göksel abileri hiç durmamış. Büyük Avlu'da yeni nesillere anlatmış da anlatmış. Ayağa pas, 4-2-3-1, sonsuz topa sonsuz takip. Ayağa pas, 4-2-3-1, sonsuz topa sonsuz takip.

Göksel Abi durmayınca herkese devam etme lüksü doğmuş. Kimi küçük aralar verip plazasına, hayat mücadelesine kapılmış. Sıkılanı, özleyeni, hayal edeni dönmüş aynı Büyükavlu’ya, Göksel abilerinin kanatları altına. Çocukluk hayallerini yaşamak isteyen başka efendi rakipler bulmuşlar. Yine top peşinde koşturmaya başlamışlar. Duyan gelmiş duyan gelmiş. 70 kişilik bir takım olmuşlar. Göksel abi devam etmiş anlatmaya. Ayağa pas, 4-2-3-1, sonsuz topa sonsuz takip. Ayağa pas, 4-2-3-1, sonsuz topa sonsuz takip.

Gül Baba ile başlayan hikaye daha bitmedi. Bitmemesi zaten çabamız. Galatasaray Lisesine girdiği andan itibaren hayatına diğer her şeyin yanında topu, takımı, hayal gücünü  inatla sokmuş, onları ısrarla korumuş, bugünlere taşımış mektepli futbolcular olarak, “lise bitmez, hayat sürer” diyerek, topumuzu takımımızı ve hayal gücümüzü terk etmemeye çalışıyoruz.

Lafı bitirmek için en doğru yol Büyük Avlu’da eskiden pembe olan köşkümüzün duvarında yazan şu cümleler: “GALATASARAY LİSESİ FUTBOL TAKIMI GALATASARAYLILIK RUHUNUN FUTBOL TAKIMI SURETİNDE BELİRMESİ VE -DESTANSI- YÜCELMESİDİR.”

Haydi herkes ersin muradına, biz çıkalım yeşil sahalara.